viernes, 28 de mayo de 2010

OS CULPABLES DA CRISIS ECONOMICA

A Crisis Economica explicada con burros de principio a fin, a ver si queda claro que son os culpables desta situacion .

Se solicitó a un prestigioso asesor financiero que explicara esta crisis de una forma sencilla, para que la gente de a pie entienda sus causas. Este fue su relato:
Un señor se dirigió a una aldea donde nunca había estado antes y ofreció a sus habitantes 100 euros por cada burro que le vendieran. Buena parte de la población le vendió sus animales.

Al día siguiente volvió y ofreció mejor precio, 150 por cada burrito, y otro tanto de la población vendió los suyos. Y a continuación ofreció 300 euros y el resto de la gente vendió los últimos burros. Al ver que no había más animales, ofreció 500 euros por cada burrito, dando a entender que los compraría a la semana siguiente, y se marchó.

Al día siguiente mandó a su ayudante con los burros que compró a la misma aldea para que ofreciera los burros a 400 euros cada uno. Ante la posible ganancia a la semana siguiente, todos los aldeanos compraron sus burros a 400 euros, y quien no tenía el dinero lo pidió prestado. De hecho, compraron todos los burros de la comarca.

Como era de esperar, este ayudante desapareció, igual que el señor, y nunca más aparecieron.

Resultado:
La aldea quedó llena de burros y endeudados.
Hasta aquí lo que contó el asesor.
Veamos lo que pasó después:

Los que habían pedido prestado, al no vender los burros, no pudieron pagar el préstamo.

Quienes habían prestado dinero se quejaron al ayuntamiento diciendo que si no cobraban, se arruinarían ellos; entonces no podrían seguir prestando y se arruinaría todo el pueblo.

Para que los prestamistas no se arruinaran, el Alcalde, en vez de dar dinero a la gente del pueblo para pagar las deudas, se lo dio a los propios prestamistas. Pero estos, ya cobrada gran parte del dinero, sin embargo, no perdonaron las deudas a los del pueblo, que siguió igual de endeudado.

El Alcalde dilapidó el presupuesto del Ayuntamiento, el cual quedó también endeudado.

Entonces pide dinero a otros ayuntamientos; pero estos le dicen que no pueden ayudarle porque, como está en la ruina, no podrán cobrar después lo que le presten.

El resultado:
Los listos del principio, forrados.
Los prestamistas, con sus ganancias resueltas y un montón de gente a la que seguirán cobrando lo que les prestaron más los intereses, incluso adueñándose de los ya devaluados burros con los que nunca llegarán a cubrir toda la deuda.
Mucha gente arruinada y sin burro para toda la vida.
El Ayuntamiento igualmente arruinado.

Resultado¿ final?:
Para solucionar todo esto y salvar a todo el pueblo, el Ayuntamiento bajó el sueldo a sus funcionarios.

lunes, 24 de mayo de 2010

F.C. A FEIRA 09-10


Rematou a temporada balompedística para o equipo do F.C. A FEIRA, que no seu retorno a 1ª Division do Campionato de Aficionados de Salceda alcanzou o 5º posto da taboa clasificatoria, proclamándose así como o equipo revelación, realizando unha primeira volta espectacular donde nunca abandonou o 2º posto na clasificación, perdendo na segunda volta algo de forzas para rematar definitivament no 5 posto. E co remate da temporada realizouse a tradicional churrascada do equipo, que este ano sí o poidemos celebrar nos Agueiros, este ano non houbo a choiva que ano tras ano nos empedía celebralo neste parque. Disfrutamos dunha xornada campestre moi calurosa e moi intensa, e co remate da temporada chegaron o turno de elixir novos delegados e as altas e baixas do equipo...A sorpresa foi que este ano deixanos despois de mais de 15 anos no equipo, Fran, e tamen Juan Pablo. Como obxectivo prioritario para reforzar o equipo para a proxima tempada, estableceuse buscar un porteiro e un bo dianteiro que nos permita entrar na Champions League e como non loitar polo titulo ligueiro.




O equipo da Feira tomando algun sustancia revitalizante antes do ultimo partido de futbol coa sua 2ª equipacion.














A picanha, especie de peixe Mariño que habita no Caselas








A verdade é que houbo moitos nenos, temos unha boa canteira









































En primer plano os dos compañeiros que abandonan este ano o equipo







A polo sardón













martes, 11 de mayo de 2010

UXIO NOVONEYRA, LETRAS GALEGAS 2010


Como xa sabedes, esta ano adicase o dia das Letras Galegas a Uxío Novoneyra, poeta nado na Serra do Courel no ano 1930 e finado en Santiago de Compostela no ano 1999. O Courel, o cal debuxaría como ninguén, nas súas obras literarias, describindo a vida e o paisaxe da súa serra.

Serra que para quen escribe estas liñas lle resulta un lugar de inigualable beleza e de inolvidables recordos de anos mozos. Recordos de anos pasados, descubrindo a nosa terra galega a través de camiños e sendas pola cal descorrían as nosas andainas do grupo de sendeirismo que formábamos alumnos e profesores, con un obxectivo común de descubrirnos a nos mesmos a través de outras formas de vida, de paisaxes, de costumes, do rural, tamén de outras falas, pero sobre todo co contacto coa natureza. Hoxe lendo fragmentos da poesía de Uxío Novoneyra, volvo a recordar os derradeiros anos da década dos 90.

Cando a maioría da xuventude estaba tola por rematar o curso, e saír de vacación para zonas turísticas masificadas, o noso grupiño buscaba lugares mais tranquilos, de indubidable valor ecolóxico e paisaxísticos, sen nada mais que ofrecer que as súas xentes e o súa natureza. Un de eses lugares é a Serra do Courel, e unha destas saídas do grupo de sendeirismo levounos durante unha semana de xuño a disfrutar destas terras. Cada palabra de Uxío Novoneyra lévame a ese camiño, a esa fraga, a esa devesa, a ese muíño, a esa ponte, a ese río, a ese aire fresco do Piapaxaro, a esa auga ferruxenta da fonte do Cervo, a eses castiñeiros e faias da impresionante Devesa da Rogueira. Recordo as noites quentes de xuño no cámping de Seoane do Courel, noites de augardente e queimada, noites de festa e inmensa soidade, nós, o monte, a lúa, as estrelas, o són do río Lor. O sol do mediodía, nas costas camiño de lagoa da Lucenza, entre xestas e carrascos dos montes pelados do Piapaxaro e Formigueiros, Sombras escuras e frescas en profundos vales en Moreda, pobos aillados enlousados, camiños de lameiros buscando Ferramolin, camiños estreitos que nos levan a aldea de Vilar, camiños e mais camiños que nos transportan a Terras da Comarca, como se de unha novela de J.R.R Tolkien se tratase, terras de elfos, de fadas...,


Anos mais tarde volvín o Courel, para pasar novamente unha semana nesta serra, pero algo estaba pasando, estaba ferida de morte, sufría unha enfermidade interna, algo lle estaban facendo a esta serra, algo lle estaba perforando o estómago, unha canteira de pizarra estendíase polo seu ventre coma un cancro, engulindo a súa flora, a súa paisaxe, a súa fauna, convertendo en queimazón os seus verdes pastos, convertendo un fermoso val nunha horríbel canteira que enche de euros día a día os bolsillos de algúns especuladores, pero que deixará a corto prazo unha serra baleira sen alma, sumida na mais grande pobreza.



Hoxe lendo a Uxio Novoneyra, volvín a viaxar o Courel, volvín a respirar esas terras...



Terras outas e soias!
Serras longas mouras!
Eu son esta coor de soedá
Ancares soñados co lonxe!
Penas de Marco de Meio Mundo en ringuileira do
Candedo ás Moás!
Alto da Lucenza Formigueiros Montouto Pía-Páxaro
Tesos cumes do Courel! Pobos probes
Ardidos de tristura mouros de queimados!
Lor ruxindo polo val pecho!
Ucedo e ucedo!
Fontiñas outas
penedos
carrozos escuros
fragas agros soutos e devesas! Labregos e pastoras
que soio vistes
istes tesos e máis estes vales!
Aturula a curuxa e canta o cuco
Medindo o tempo quedo que se para na cor e tornándose
Contra un ven cravarse no sitio onde máis se sinte!
Serra aberta .




jueves, 6 de mayo de 2010

FUNCIONARIOS ESPAÑOLES

Un pouco de humor, que ven moi ben para os tempos que corre...Outro correo que nos chegou o noso blog e que ahí vos queda e para alegrarvos a faciana.....Así pasan o tempo os nosos funcionarios....Así vai o Estado...


Qué hace un funcionario con las moscas muertas?

Ideas para los que no tienen nada que hacer (que hay muchos)
1º Busca por la oficina moscas muertas (suelen encontrarse cerca de las ventanas)

2º Déjalas secar al sol 1 hora.

3º Toma las moscas, coge lápiz y papel...y ¡deja fluir tu imaginación! ¡Mucho mejor que los sudokus!


Algunos ejemplos:
























Diez razones por las que nos dan envidia los funcionarios...


1) ¿Qué responde un futuro maestro de escuela a
un inspector del ministerio de educación que le
pregunta?:
- ¿Puede usted darme tres razones por las
que quiere ser maestro?
« Diciembre, Julio y Agosto. »


2) ¿Cuál es la diferencia entre un funcionario y
un parado?
- El parado ha trabajado antes…


3) ¿Sabes por qué los funcionarios hacen sus
manifestaciones por el Paseo de Gracia hasta
la Plaza Catalunya (en Barcelona) ?
- Porque es cuesta abajo...

4) "Los funcionarios se parecen a los libros de la
biblioteca, los que están más arriba son los que
sirven menos".


5) ¿Sabes a qué juegan los funcionarios el lunes
por la mañana en la oficina ?
- ¡¡¡ El primero que se mueva pierde !!!


6) El funcionario es un marido ejemplar : cuando
llega a casa después de la faena, no está
cansado …. Y, además, ya ha leido el diario.


7) ¿Como llaman los funcionarios a un día de
huelga ?
- Una jornada de acción.


8) ¿ Cómo se reconoce a un impresor ?
- Tiene tinta en los zapatos.
¿ Cómo se reconoce a un agricultor ?
- Tiene tierra en los zapatos.
¿ Cómo se reconoce a un funcionario ?
- Tiene café en los zapatos.


9) ¿Qué diferencia hay entre la función pública y
la lejía ?
- En la lejía hay agentes activos.


10) Un funcionario se lamenta :
« Es insoportable ! Con mi nuevo jefe es
imposible dormir en la oficina. »
« ¿Por qué? ¿Te vigila? »
« No, ronca! »

[Valid Atom 1.0]